Polski antysemityzm

Niedawno oglądałem kilka dokumentów dotyczących II Wojny Światowej. Większość na TVP Kultura. Jeden traktował o Irenie Sendlerowej (nie trzeba chyba przedstawiać). Oprócz opisu jej działalności, wspomniane było o tym, że wielu Polaków było szmalcownikami (co nie jest żadną tajemnicą). Polacy działali przeciw Polakom (czy to wyznania mojżeszowego, czy katolikom). Kapowali do okupantów wpędzając w kłopoty również takie wspaniałem osoby jak Irena Sendler (była aresztowana). Dla pieniędzy lub z nienawiści pogrążali i słali na śmierć ludzi podobnych do Sendlerowej. Drugi film był o dwójce Żydów i ich miłości ("Powiedz mi, dlaczego"). Jeden z głównych bohaterów, Żyd, wstąpił do polskiej partyzantki. Nie przyznawał się, że jest Żydem. Słyszał zdania kolegów, którzy klnąc na Hitlera mówili jednocześnie "ale jedno dobre, że przynajmniej nam z Żydów kraj wyczyści". Nie skupiano się wcale na tym wątku w filmie, opowieść po prostu snuła się o wojennych losach miłości. Bartoszewski także mówił o tym, że Żydzi bardziej bali się Polaków niż Niemców, bo Niemcy nie potrafili tak rozpoznać Żydów jak Polacy, oraz to, że o antysemityźmie mówią nie tylko Żydzi, ale i Polacy, którzy Żydów ratowali. Przypomina mi się jeszcze jeden dokument, z początku lat 90-tych, emitowany jakiś czas temu w TVP Polonia. Recz dotyczyła starego Żyda, który przyjechał do Polski aby zobaczyć dawne miejsca. Oprowadzał go młody Polak, historyk, pragnąc pomóc w odnalezieniu wszelkich korzeni Żydowskich. Sięgano także do akt sądowych odnoszących się do spraw powojennych. Wielu Polaków bowiem zostało skazanych po wojnie przez PRL za wydawanie Żydów Niemcom. Bohaterowie (Żyd i historyk) chodzili z kamerą do ludzi na wsiach i pytali się o Żydów. Między innymi do tych, ktorzy byli skazani za szmalcownictwo. Opowiadali, jak to niby było. Gdy zagadnięci, że przecież i oni mieli wyrok, wypierali się... Był jeden leśniczy, który z rozrzewnieniem wspominał czasy przedwojenne. Mówił o grupie Żydów, która chowała się w lesie. Było wśród nich wiele pięknych kobiet, szczególnie zaś jedna. Żydzi Ci przychodzili do chłopów po jedzenie. Nie mieli szans być znalezieni przez Niemców, bo na tamtym obszarze, na kilka wsi był tylko jeden posterunek z dwoma Niemcami. Nikt więc lasów nie przeszukiwał. Żydzi Ci może dotrwaliby tak do końca wojny. Ale pewnego dnia chłopi poszli tam z widłami, wypędzili Żydów i wydali ich Niemcom. Jak zastanawiał się leśniczy, czy im znudziło się pomaganie i dawanie żywności za darmo? Nie wiedział... Mówił, że żal było tych pięknych ludzi... Takich historii jest więcej. Wczoraj był dokument o Władysławie Szpilmanie. Historia znana każdemu. Nie wspominał o szmalcownikach (choć w książce pisał i o tym). Mówił zaś, że nigdy specjalnie nie trzymał się z Żydami czy specjalnie z kimś innym, bo dla niego to było nieważne. Ale kto był dobrym człowiekiem i jak odnosił się do innych. Ostateczna chyba weryfikacja wszelkich narodowości, ras, wyznań...