Toczą się w życiu codziennym, odświętnym, wirtualnym. Choć to ostatnie angażuje jak najbardziej realny czas i emocje. Kłótnie są właściwie dyskusjami, którym zabrakło spokoju, opanowania i próby zrozumienia drugiego stanowiska. Spory są długotrwałą, nieustępliwą i chłodną walką. Brak perspektyw rozwiązania, jeśli ktoś nie ustąpi, lub nie nadejdzie arbiter. Dyskusje to akademickość. Jednak to, co kiedyś miało rozwijać, ćwiczyć umiejętność doboru argumentów, dochodzenia wspólnego do prawdy, bywa że przeradza się w nawyk w życiu codziennym. Nie każdy jednak i nie zawsze ma ochotę, czas lub potrafi pozbyć się emocji na tyle, aby prowadzić dyskusje. Czasem nawet nie warto. Jest tyle drobnych przy których upieranie się to strata czasu i niepotrzebne zaognianie sytuacji. Zbyt dużo dyskusji może wprowadzić nawyk stałego dyskutowania. Są pewne sytuacje, gdzie wypada odpuścić. Nie dlatego, że zostało się pokonanym. Bywa, że zwyciężając jest się pokonanym. Może warto odpuścić nie dlatego, że ma się rację. Ale dlatego, że są ważniejsze sprawy niż twoje ego.
Obejrzałem film "Thais". Film o pokusach, chrześcijaństwie, ascezie, filozofii, pogaństwie i rozpuście. Po raz pierwszy zetknąłem się tam z aktorką, która - poza aktorstwem - tak hojnie prezentowała swoje wdzięki. Okazało się, że to Dorota Kwiatkowska-Rae i dawno temu wyjechała z Polski. Piękna, faktycznie. Chyba obok Marii Probosz, najwspanialsza dama aktu w polskim kinie. Obejrzałem jeszcze dwa filmy z jej udziałem: "Akwarele" oraz "Widziadło". "Thais", mimo ciekawej problematyki i wspaniałych aktorów, jednak nie ujął mnie mocniej. Motyw miłości i jej odmian (od apage po erotyczną) jest tak pulsujący, a nie został dobrze wykorzystany. Pokusa i zwycięstwo Natury nad myślą i ascezą mnicha oraz z kolei zwycięstwo wiary nad seksualnością Thais to motyw, który powinien odżyć w naprawdę dobrej produkcji. Książki - na motywach której powstał film - nie będziemy recenzować. Mógłbym równie dobrze pisać o całej filozofii czy pismach św.
Komentarze
Prześlij komentarz