Twitter

Jakiś czas temu zostałem namówiony do założenia twittera. Argumenty, że skoro jestem znudzony internetem, to tutaj będzie możliwość bezpośredniej niemal rozmowy z wieloma ważnymi postaciami z życia w państwie. Krótko, błyskawicznie i na temat. Możliwość, jakiej nie daje inne medium. Faktycznie. W ciągu dość krótkiego czasu dorobiłem się właściwie 1/2 śledzących tego co piszę, w stosunku do tego, kogo ja śledziłem. To bardzo dobry wynik, świadczący o tym, że moje opinie są cenione. Śledzi mnie także kilku polityków, nawet istotnych. Nie wzbijajmy się jednak w pychę, albowiem jedną z głównych przypadłości ludzkich jest myślenie o sobie jako o jakiejś gwieździe, którą inni winni całować po nogach. Nie o tym jednak. Przekonałem się, a raczej mocniej przekonałem się o tym, co wiedziałem wcześniej. Iż większość polityków to idioci miotający frazesami, dla których własne, chore ambicje i ego są najważniejsze. Do tego ich wypowiedzi - choć w otoczce profesjonalizmu - są płytkie i miałkie. Jest kilku, których szanuję i widać, że mają olej w głowie. Cała reszta (z tych tweetujących) nie powinna po prostu reprezentować kogokolwiek w sejmie. Nie twierdzę, że nie nadają się do czegoś innego. Może właśnie nadają się i byliby lepsi w czymś innym. Z pożytkiem dla wszystkich. Generalnie szkoda czasu. Ewentualnie można się o coś dopytać bezpośrednio i to duży plus tej płaszczyzny komunikacji. Spośród "zwykłej" publiki, wiele jest osób, które potrafi i myśleć i rozmawiać. Nie ma to jednak wpływu na cokolwiek, a nie przydaje zbyt wielu cennych wiadomości, wiedzy. Pozdrawiam serdecznie ludzi ceniących spokój, rozsądek i tych kilku polityków, którzy widać, że naprawdę wiedzą, dlaczego i po co znaleźli się w sejmie. Czołem. Do pozostałych: aloha, żeglarze płytkich wód.