Wyszedłem od lekarza. Musiałem poczekać ponownie do rejestracji. Kolejka. Usiadłem, bo te małe mikroby wykańczają człowieka. Musiałem wyglądać niewąsko. Pewna stojąca za mną w kolejce Pani (widać było, że dużo w życiu nie zarabia: po jej ubraniu, uczesaniu, stroju jej córeczki) widziałem, że podeszła do Pani z rejestracji. Momentalnie Pani z rejestracji znalazła się przy mnie, wszystko załatwiła, nie bacząc na kolejkę i mogłem udać się do domu. Obcy ludzie, wrażliwość, serce. Można liczyć na ludzi. Dziękuję wszystkim, którzy mi pomogli. Obcym, bliskim. Nawet jeśli mają w tym czasie ważniejsze sprawy czy obowiązki.
Obejrzałem film "Thais". Film o pokusach, chrześcijaństwie, ascezie, filozofii, pogaństwie i rozpuście. Po raz pierwszy zetknąłem się tam z aktorką, która - poza aktorstwem - tak hojnie prezentowała swoje wdzięki. Okazało się, że to Dorota Kwiatkowska-Rae i dawno temu wyjechała z Polski. Piękna, faktycznie. Chyba obok Marii Probosz, najwspanialsza dama aktu w polskim kinie. Obejrzałem jeszcze dwa filmy z jej udziałem: "Akwarele" oraz "Widziadło". "Thais", mimo ciekawej problematyki i wspaniałych aktorów, jednak nie ujął mnie mocniej. Motyw miłości i jej odmian (od apage po erotyczną) jest tak pulsujący, a nie został dobrze wykorzystany. Pokusa i zwycięstwo Natury nad myślą i ascezą mnicha oraz z kolei zwycięstwo wiary nad seksualnością Thais to motyw, który powinien odżyć w naprawdę dobrej produkcji. Książki - na motywach której powstał film - nie będziemy recenzować. Mógłbym równie dobrze pisać o całej filozofii czy pismach św.
Komentarze
Prześlij komentarz