Drugi raz w ciągu tygodnia usłyszałem coś o znakach zodiaku. Co więcej druga osoba, która mi to mówiła miała tak na imię jak pierwsza miała na drugie imię. Od pierwszej osoby usłyszałem (w dodatku ta osoba twierdzi, że zajmuje się kosmologią, horoskopami, etc.), że to najlepszy znak zodiaku. Od drugiej - najgorszy. Już choćby to wskazuje, że wiara w znaki zodiaku nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Wszystko zależy od tego, co ktoś sobie wymyśli. To dowolne interpretacje, zależne od indywidualnych doświadczeń czy inklinacji. Zupełnie jak ze zjawiskiem objawień religijnych. Ktoś widzi tylko drzewo, komuś innemu wydaje się, że w korze objawiła się postać kobiety, najchętniej Maryi. Wielka jest siła wiary. Bywa pomocna. Bywa szkodliwa. Ale rzadko ma wspólnego z prawdą.
Obejrzałem film "Thais". Film o pokusach, chrześcijaństwie, ascezie, filozofii, pogaństwie i rozpuście. Po raz pierwszy zetknąłem się tam z aktorką, która - poza aktorstwem - tak hojnie prezentowała swoje wdzięki. Okazało się, że to Dorota Kwiatkowska-Rae i dawno temu wyjechała z Polski. Piękna, faktycznie. Chyba obok Marii Probosz, najwspanialsza dama aktu w polskim kinie. Obejrzałem jeszcze dwa filmy z jej udziałem: "Akwarele" oraz "Widziadło". "Thais", mimo ciekawej problematyki i wspaniałych aktorów, jednak nie ujął mnie mocniej. Motyw miłości i jej odmian (od apage po erotyczną) jest tak pulsujący, a nie został dobrze wykorzystany. Pokusa i zwycięstwo Natury nad myślą i ascezą mnicha oraz z kolei zwycięstwo wiary nad seksualnością Thais to motyw, który powinien odżyć w naprawdę dobrej produkcji. Książki - na motywach której powstał film - nie będziemy recenzować. Mógłbym równie dobrze pisać o całej filozofii czy pismach św.
Komentarze
Prześlij komentarz