Koleżanka z pracy powiedziała, że może zrobić ze mnie Supermana. W jakim sensie? - zapytałem - i zapytałem w jakim czasie. Odparła, że skoro mam taką ładną twarz i odpowiedni zarost, to ona zajmie się resztą, jeśli jej pozwolę. Powiedziała, że zaprowadzi mnie do odpowiedniego fryzjera (stwierdziła, że mam fryzurę 50-latka), oraz, że zajmie się moją szafą. Zajmie jej to 1-2 tygodnie. O.K. Zabiera mnie w takim razie we wrześniu do fryzjera oraz na zakupy ubrań. Postanowiłem jej całkowicie zaufać. Zajmuje się modą, to coś musi o tym wiedzieć. Poza tym to zawsze kobieta potrafi ubrać dobrze mężczyznę. Uprzedziła, że być może będzie musiała usunąć połowę zawartości mojej szafy i będę musiał trochę wydać na nowe rzeczy. Dobra nasza. Nie ma problemu z zaufaniem. Zobaczymy co wyjdzie. Jej warunek: zdjęcie przed i po znajdzie się do jej dyspozycji. All right, deal. Przecież swej gęby nie będę się wstydził. Tu niestety nie zamieszczę. To moja ostatnia oaza anonimowości.
Obejrzałem film "Thais". Film o pokusach, chrześcijaństwie, ascezie, filozofii, pogaństwie i rozpuście. Po raz pierwszy zetknąłem się tam z aktorką, która - poza aktorstwem - tak hojnie prezentowała swoje wdzięki. Okazało się, że to Dorota Kwiatkowska-Rae i dawno temu wyjechała z Polski. Piękna, faktycznie. Chyba obok Marii Probosz, najwspanialsza dama aktu w polskim kinie. Obejrzałem jeszcze dwa filmy z jej udziałem: "Akwarele" oraz "Widziadło". "Thais", mimo ciekawej problematyki i wspaniałych aktorów, jednak nie ujął mnie mocniej. Motyw miłości i jej odmian (od apage po erotyczną) jest tak pulsujący, a nie został dobrze wykorzystany. Pokusa i zwycięstwo Natury nad myślą i ascezą mnicha oraz z kolei zwycięstwo wiary nad seksualnością Thais to motyw, który powinien odżyć w naprawdę dobrej produkcji. Książki - na motywach której powstał film - nie będziemy recenzować. Mógłbym równie dobrze pisać o całej filozofii czy pismach św.
Komentarze
Prześlij komentarz