Jaki świder, taka dziura

Ojciec często mówił: "Jaki świder - taka dziura, jaka matka, taka córa". Myślałem wtedy, że chrzani głupoty. Opowiadał mi o tym, iż jeśli chcę się przekonać, jaka będzie moja żona w przyszłości, to powinienem poznać jej matkę. Otóż i tak i nie. Nie do końca się zgodzę. Oczywiście w sprawie wyglądu wiele ma wspólnego. Jednak charakter czy postępowanie? Nie jest to zależność. Sporo także zależy od tego, czy matka była despotyczna, czy kochająca, a może bardziej obojętna. I czy dziewczynka wychowała się w domu z ojcem, czy bez ojca. Podam przykłady kilku kobiet. Jedna (wiek 30 lat), wychowywana bez ojca, postępuje tak samo jak matka. Skoro matka urodziła ją w wieku 35 lat, ona również uważa, że dopiero w tym wieku urodzi dziecko, że wcześnie po co. Brat tej kobiety został poczęty, gdy jego mama miała 40 lat. Inna kobieta, również wychowywana bez ojca, dokładnie tak samo postępowała jak matka. Więź tak silna, nawet nieświadoma. Bo do kogóż miałaby się "przyczepić", skąd brać przykład, wzór? Tylko z matki, jak nie było ojca. Otóż dziewczyna tak samo późno zrobiła dopiero magisterkę (mimo, że nic nie stało na przeszkodzie, aby stało się to wcześniej), tak samo postępowała z mężczyznami (życie na odległość). Choć jednocześnie, matka nieco zaniedbała ją w dzieciństwie, stąd takie pragnienie miłości od kogoś obcego. Gdy to się nie udało, przyjęła tryb życia matki. Łącznie z dolegliwościami fizycznymi. Inna kobieta z kolei (właściwie wszystkie są około trzydziestki) wychowywana w domu z ojcem i matką, ale matka była despotyczna. Zawsze złe relacje z matką. Dobre z ojcem. Świadomie postępowała na odwrót do postępowania matki. I co? Nic. Tylko to, że była niepewna siebie i bardzo łatwo popadająca w uczucia. Również łaknąca miłości, bo nie otrzymała jej od matki. Jak to ktoś już mądrze napisał, wszystkie problemy ludzkości biorą się z braku miłości w dzieciństwie. Pamiętajcie, dziecko łaknie. Człowiek łaknie. Miłości i akceptacji. Może być bieda, może wszystko się walić, ale jeśli jest miłość, to nie ma z niczym problemu. Jeśli nie było miłości, ludzie jej potem wszędzie szukają: we wspólnotach religijnych (kochający mnie Bóg, kochający mnie współwyznawcy, akceptująca mnie wspólnota), u przyjaciół, przyjaciółek, ludzi starszych od siebie (substytut matki lub ojca), czasem we własnych dzieciach. Najzdrowsze jest posiadania miłości i akceptacji od partnera i partnerki. Wtedy, po kilku (może dłużej, może krócej) latach, pewne niedobory zostaną zasklepione, zapomniane. Ale jeśli macie dzieci, pamiętajcie: podarujcie im miłość i czas. Bezwarunkowo.