Odwiedziłem Klub Komediowy w Warszawie, na dubbingowanie filmów. Pomysł rodem z dawien dawna, ale rozpowszechniony głównie przez Whose Line Is It Anyway. Prowadził Bartek Walos, był Antoni Syrek-Dąbrowski, Karol Kopiec. Publiczności około 120 osób. Publiczność wybuchała śmiechem. Ja jednak nie. Doświadczony geniuszem z Ameryki, Kanady i Anglii, uznałem to raczej za słabe występy. Było może w każdym z jedno zdanie, które sprawiło, że się uśmiechnąłem. Reszta - słabo. Nie mówię, że wypadłbym lepiej. Chyba nie, pomimo mego poczucia humoru i cięte riposty na żywo. Trzeba szybko wymyślić główny temat i ciągnąć. Nie bywa łatwo. Denerwują mnie wulgaryzmy w takich występach. Na szczęście pojawiały się rzadko. Niemniej, ciekawe doświadczenie. Ale poziom należy zdecydowanie podnieść.
Obejrzałem film "Thais". Film o pokusach, chrześcijaństwie, ascezie, filozofii, pogaństwie i rozpuście. Po raz pierwszy zetknąłem się tam z aktorką, która - poza aktorstwem - tak hojnie prezentowała swoje wdzięki. Okazało się, że to Dorota Kwiatkowska-Rae i dawno temu wyjechała z Polski. Piękna, faktycznie. Chyba obok Marii Probosz, najwspanialsza dama aktu w polskim kinie. Obejrzałem jeszcze dwa filmy z jej udziałem: "Akwarele" oraz "Widziadło". "Thais", mimo ciekawej problematyki i wspaniałych aktorów, jednak nie ujął mnie mocniej. Motyw miłości i jej odmian (od apage po erotyczną) jest tak pulsujący, a nie został dobrze wykorzystany. Pokusa i zwycięstwo Natury nad myślą i ascezą mnicha oraz z kolei zwycięstwo wiary nad seksualnością Thais to motyw, który powinien odżyć w naprawdę dobrej produkcji. Książki - na motywach której powstał film - nie będziemy recenzować. Mógłbym równie dobrze pisać o całej filozofii czy pismach św.
Komentarze
Prześlij komentarz