Zabieram się do opisania pewnej sprawy, ale nie bardzo mam na to czas, ani nawet ochotę. Bo mam moje rzeczy i radości w życiu. W końcu trzeba to będzie zrobić. Bo to ciekawe w bardzo wielu płaszczyznach. Moja ciekawska natura w końcu to opisze i podzieli się. Już niebawem, gdy będę miał z pewnego powodu, trochę więcej czasu. Kwestia ta wiele mówi o ludziach, o instynktach. Rzecz dotyczy osoby, którą kiedyś w pewien sposób znałem, a która pogubiła się z pewnymi sprawami i przestała umieć rozróżniać kolor biały od czarnego, siebie od odbicia, innych od wyobrażeń.
Obejrzałem film "Thais". Film o pokusach, chrześcijaństwie, ascezie, filozofii, pogaństwie i rozpuście. Po raz pierwszy zetknąłem się tam z aktorką, która - poza aktorstwem - tak hojnie prezentowała swoje wdzięki. Okazało się, że to Dorota Kwiatkowska-Rae i dawno temu wyjechała z Polski. Piękna, faktycznie. Chyba obok Marii Probosz, najwspanialsza dama aktu w polskim kinie. Obejrzałem jeszcze dwa filmy z jej udziałem: "Akwarele" oraz "Widziadło". "Thais", mimo ciekawej problematyki i wspaniałych aktorów, jednak nie ujął mnie mocniej. Motyw miłości i jej odmian (od apage po erotyczną) jest tak pulsujący, a nie został dobrze wykorzystany. Pokusa i zwycięstwo Natury nad myślą i ascezą mnicha oraz z kolei zwycięstwo wiary nad seksualnością Thais to motyw, który powinien odżyć w naprawdę dobrej produkcji. Książki - na motywach której powstał film - nie będziemy recenzować. Mógłbym równie dobrze pisać o całej filozofii czy pismach św.
Komentarze
Prześlij komentarz