Stałem się autentycznym człowiekiem. Nie znaczy, że nie byłem. Ale wyrażanie myśli, uczuć, przyjemnych, jak i nieprzyjemnych, sprawia, że człowiek jest bardziej wyrazisty. Bez zbędnego bagażu, bez uprzedzeń, bez zaszłości. Jednoczesne dotarcie i próba zrozumienia przyczyn zachowań, słów, czynów innych ludzi powoduje umiejętny dobór reakcji, empatii, przewidzenia kroków. Wysłuchania, współczucia. W innych przypadkach, jeśli jest taka potrzeba lub nie ma chęci kontaktu z daną osobą, również znajomość przyczyn, przewidzenia dalszych kroków i bezkompromisowego wyrażenia swoich uczuć. Nawet tych nieprzyjemnych dla kogoś. Kompromisy i bezkompromisowość. Wszystko zależy od tego, z kim mam do czynienia. Autentyczność. W tym co uszczęśliwia, co denerwuje, co śmieszy, co wzrusza, co wzbudza potrzebę obronienia kogoś, jak i zaatakowania lub obrony siebie. Wszystko. Wyrażanie w pełni siebie.
Obejrzałem film "Thais". Film o pokusach, chrześcijaństwie, ascezie, filozofii, pogaństwie i rozpuście. Po raz pierwszy zetknąłem się tam z aktorką, która - poza aktorstwem - tak hojnie prezentowała swoje wdzięki. Okazało się, że to Dorota Kwiatkowska-Rae i dawno temu wyjechała z Polski. Piękna, faktycznie. Chyba obok Marii Probosz, najwspanialsza dama aktu w polskim kinie. Obejrzałem jeszcze dwa filmy z jej udziałem: "Akwarele" oraz "Widziadło". "Thais", mimo ciekawej problematyki i wspaniałych aktorów, jednak nie ujął mnie mocniej. Motyw miłości i jej odmian (od apage po erotyczną) jest tak pulsujący, a nie został dobrze wykorzystany. Pokusa i zwycięstwo Natury nad myślą i ascezą mnicha oraz z kolei zwycięstwo wiary nad seksualnością Thais to motyw, który powinien odżyć w naprawdę dobrej produkcji. Książki - na motywach której powstał film - nie będziemy recenzować. Mógłbym równie dobrze pisać o całej filozofii czy pismach św.
Komentarze
Prześlij komentarz