Jeszcze o mononukleozie. Od kilkunastu lat mówię lekarzom rodzinnym, że mam albo niższą temperaturę, albo wyższą niż standardową. Słyszę za każdym razem, że to w normie. Dopiero profesor, który bada to od wielu lat, powiedział, że to jest niestety norma, ale tylko po mononukleozie. Nie dla pozostałych osób. No i niestety takie wahania temperatury, czy niższa lub wyższa, osłabiają organizm. Powodują szybsze męczenie się, podatność na infekcje. I tak sobie dawałem wyśmienicie radę. Pracowałem fizycznie po kilkanaście godzin, uprawiałem sport. Czasem trudno było uzyskać empatię od osób z otoczenia. No cóż. Skoro nikt nie potrafi. Lekarze też nie mają wiedzy. Niestety pomęczę się z tym do zgonu. Ale pomimo tego nadal uprawiam sport i wkładam ogromny wysiłek, aby trzymać się prosto.
Obejrzałem film "Thais". Film o pokusach, chrześcijaństwie, ascezie, filozofii, pogaństwie i rozpuście. Po raz pierwszy zetknąłem się tam z aktorką, która - poza aktorstwem - tak hojnie prezentowała swoje wdzięki. Okazało się, że to Dorota Kwiatkowska-Rae i dawno temu wyjechała z Polski. Piękna, faktycznie. Chyba obok Marii Probosz, najwspanialsza dama aktu w polskim kinie. Obejrzałem jeszcze dwa filmy z jej udziałem: "Akwarele" oraz "Widziadło". "Thais", mimo ciekawej problematyki i wspaniałych aktorów, jednak nie ujął mnie mocniej. Motyw miłości i jej odmian (od apage po erotyczną) jest tak pulsujący, a nie został dobrze wykorzystany. Pokusa i zwycięstwo Natury nad myślą i ascezą mnicha oraz z kolei zwycięstwo wiary nad seksualnością Thais to motyw, który powinien odżyć w naprawdę dobrej produkcji. Książki - na motywach której powstał film - nie będziemy recenzować. Mógłbym równie dobrze pisać o całej filozofii czy pismach św.
Komentarze
Prześlij komentarz