Depresja

Dotyka ludzi wrażliwych. Pomijam kwestie fizjologiczne, uwarunkowania ze strony niedoboru jakiegoś hormonu, ponieważ nie jestem lekarzem. Natomiast depresja to bardzo poważna sprawa. I zniekształca niesamowicie rzeczywistość. Widzenie otoczenia, spojrzenie na siebie. Chęci, zdolności, ich niewykorzystanie. Wpływa na całego człowieka, jego samopoczucie, czas wolny, pracę, wydolność fizyczną. Trudno samej osobie wydostać się z tego zaklętego kręgu. Osowiałość, płacz, brak motywacji, wiary we własnej zdolności. Co powinny zrobić osoby postronne? Uzbroić się w cierpliwość i chęć pomocy człowiekowi. Nie ma co pocieszać, czy mówić, aby ktoś wziął się w garść. Gdyby to było takie łatwe dla tej osoby, zrobiłaby to. Nie skupię się także tutaj na środkach farmokologicznych i psychoterapii, która pomaga wyjść z depresji. A właśnie na pomocy otoczenia. Osoba dotknięta depresją potrzebuje większego podkreślania jej zalet. Ponieważ często są to osoby inteligentne, wrażliwe, utalentowane. Tylko nie widzą tego w sobie, nie wierzą w to. Ale nie zawsze o tym mówimy drugiej osobie, jak są cenne i ważne. Nie tylko dla nas. Trzeba cierpliwie pokazywać ich zalety i nie załamywać się także ich negowaniem przez osoby cierpiące na depresję. Obdarowywać uśmiechem, dotykiem, przytuleniem. Także drobnymi nawet niespodziankami, które pozwolą się cieszyć tej osobie. Należy szczególnie zadbać. Często ich życie leży w naszych rękach. Nie powinniśmy być urażeni, gdy odrzucą coś od nas, gdy powiedzą coś przykrego. Nie do końca są sobą. Mając na uwadze depresję, będziemy w stanie spokojniej znieść niedogodności. Z czasem bowiem będzie coraz lepiej, a osoba ta, gdy wyjdzie z depresji, będzie wdzięczna za naszą postawę. Łzy osoby cierpiącej na depresje są szczególnie bolesne. To nie płacz o jakąś sprawę. To łzy bólu istnienia, coś naprawdę ogromnie przytłaczającego. Postronni nie zdają sobie z tego sprawy.
Przyznam, że i ja w życiu nie zdawałem sobie sprawy z takich zachowań u innych osób. Nie umiałem postępować, ponieważ nie zdawałem sobie sprawy, że ktoś na to cierpi. Same osoby przeważnie nie mówiły o tym. To wciąż wstydliwa sprawa... ktoś czuje się jeszcze gorszy mówiąc o tym, boi się odrzucenia z tego powodu... Sam również przechodziłem ciężke chwile i wiem, jak samotny wtedy czuje się człowiek, mimo tego, że mogą być ludzie blisko. Potrzeba właśnie bowiem tego szczególnego traktowania.
Nie zostawiajcie nikogo samego. Jeśli Wam się wydaje, że ktoś zachowuje się dziwnie, jest szczególnie smutny, rozdrażniony, małomówny, oschły, to zawsze są jakieś powody tego. Spróbujcie się dowiedzieć, domyśleć poprzez rozmowę. Podać rękę, ramię, wysłuchać, wesprzeć. Im dłużej trwa depresja bez pomocy, tym trudniej z niej wyjść.