Kto nie oglądał, polecam serdecznie ten film. Ma już kilka lat, więc w tegorocznych nowościach nie szukajcie. Warto go sobie jednak obejrzeć lub przypomnieć. Film dobrze skomponowany, wyważony, zagrany. Na początku wybór przez głównego bohatera lalki jako swojej partnerki budzi nieco zdziwienie połączone z zażenowaniem. Ale widz szybko wchodzi w skórę głównej postaci. Nie będę filmu opowiadał, każdy znajdzie w swym życiu niecałe dwie godziny, jeśli tylko zechce. To świetna próba zrozumienia skomplikowanych relacji międzyludzkich, posiadanych barier wewnętrznych, prób i niemożności wyrwania się z określonych schematów, szukania rozwiązań na miarę swych możliwości w zakresie szczęścia i cierpienia oraz oczywiście, o potrzebie miłości. Dawania miłości, a do tego potrzebny jest ktoś, kto będzie nam bliski, w pewien sposób tożsamy.
Obejrzałem film "Thais". Film o pokusach, chrześcijaństwie, ascezie, filozofii, pogaństwie i rozpuście. Po raz pierwszy zetknąłem się tam z aktorką, która - poza aktorstwem - tak hojnie prezentowała swoje wdzięki. Okazało się, że to Dorota Kwiatkowska-Rae i dawno temu wyjechała z Polski. Piękna, faktycznie. Chyba obok Marii Probosz, najwspanialsza dama aktu w polskim kinie. Obejrzałem jeszcze dwa filmy z jej udziałem: "Akwarele" oraz "Widziadło". "Thais", mimo ciekawej problematyki i wspaniałych aktorów, jednak nie ujął mnie mocniej. Motyw miłości i jej odmian (od apage po erotyczną) jest tak pulsujący, a nie został dobrze wykorzystany. Pokusa i zwycięstwo Natury nad myślą i ascezą mnicha oraz z kolei zwycięstwo wiary nad seksualnością Thais to motyw, który powinien odżyć w naprawdę dobrej produkcji. Książki - na motywach której powstał film - nie będziemy recenzować. Mógłbym równie dobrze pisać o całej filozofii czy pismach św.
Komentarze
Prześlij komentarz