Dostałem propozycję publikowania na portalu polityczno-społecznym. Publikuje tam wiele znamienitych osób. Nie będę pisał, że portal opiniotwórczy, ponieważ bardzo tego słowa nie lubię. Nie kształtuję opinii, ani nie przyjmuję czyichś. Jedynie informacje, argumenty. Będę więc publikował swoje spostrzeżenia, wnioski. Zgodzono się, abym to czynił pod pseudonimem, więc pozostanę nadal anonimowy. Co mi odpowiada. Pozwolono mi dublować artykuły, abym publikował je nadal na swoim blogu. Ale tego czynić nie będę. W związku z tym będę tutaj rzadziej, z racji także i innych, nowych obowiązków. Choć postaram się nie zapomnieć o kontynuowaniu tradycji. Ale... jest jeszcze archiwum. Czy na pewno widzieliście wszystkie posty? Zawsze można przejrzeć od początku ;-)
Obejrzałem film "Thais". Film o pokusach, chrześcijaństwie, ascezie, filozofii, pogaństwie i rozpuście. Po raz pierwszy zetknąłem się tam z aktorką, która - poza aktorstwem - tak hojnie prezentowała swoje wdzięki. Okazało się, że to Dorota Kwiatkowska-Rae i dawno temu wyjechała z Polski. Piękna, faktycznie. Chyba obok Marii Probosz, najwspanialsza dama aktu w polskim kinie. Obejrzałem jeszcze dwa filmy z jej udziałem: "Akwarele" oraz "Widziadło". "Thais", mimo ciekawej problematyki i wspaniałych aktorów, jednak nie ujął mnie mocniej. Motyw miłości i jej odmian (od apage po erotyczną) jest tak pulsujący, a nie został dobrze wykorzystany. Pokusa i zwycięstwo Natury nad myślą i ascezą mnicha oraz z kolei zwycięstwo wiary nad seksualnością Thais to motyw, który powinien odżyć w naprawdę dobrej produkcji. Książki - na motywach której powstał film - nie będziemy recenzować. Mógłbym równie dobrze pisać o całej filozofii czy pismach św.
Komentarze
Prześlij komentarz