Proces. Zmiana. Ewolucja. Mogę wyróżnić w moim życiu kilka punktów, które przestawiały moje losy na nieco inne tory. Nagła zmiana nigdy nie jest możliwa. Punkty same sobie także nie są punktami. Mogą jedynie przynieść chwilowy szok. Do zmiany potrzeba czegoś długofalowego. Pęcznieć jak ziarno w mokrej glebie. Jak patrzę, zawsze musiało być to najpierw z zewnątrz, a potem tylko ja. To jak stanie przed lustrem, aby wiedzieć, co gdzie poprawić, gdzie coś odstaje. Zapoczątkowany proces ma jakiś swój finał. Finałem jest także pewien skręt. I po dwóch latach skręcam po raz kolejny. Właściwie skręcam do tego, czego trzymałem się 20 lat temu. Jestem statystycznie na półmetku życia, więc to odpowiedni czas. Idąc przez zagony, zebrałem wiele owoców. Dziś przeglądam zapaskę i odrzucam robaczywe, zgniłe, niesmaczne, albo takie, których po prostu nie chcę. Zostawiam tylko tyle, ile mi potrzeba. Nie więcej.
Obejrzałem film "Thais". Film o pokusach, chrześcijaństwie, ascezie, filozofii, pogaństwie i rozpuście. Po raz pierwszy zetknąłem się tam z aktorką, która - poza aktorstwem - tak hojnie prezentowała swoje wdzięki. Okazało się, że to Dorota Kwiatkowska-Rae i dawno temu wyjechała z Polski. Piękna, faktycznie. Chyba obok Marii Probosz, najwspanialsza dama aktu w polskim kinie. Obejrzałem jeszcze dwa filmy z jej udziałem: "Akwarele" oraz "Widziadło". "Thais", mimo ciekawej problematyki i wspaniałych aktorów, jednak nie ujął mnie mocniej. Motyw miłości i jej odmian (od apage po erotyczną) jest tak pulsujący, a nie został dobrze wykorzystany. Pokusa i zwycięstwo Natury nad myślą i ascezą mnicha oraz z kolei zwycięstwo wiary nad seksualnością Thais to motyw, który powinien odżyć w naprawdę dobrej produkcji. Książki - na motywach której powstał film - nie będziemy recenzować. Mógłbym równie dobrze pisać o całej filozofii czy pismach św.
Komentarze
Prześlij komentarz