Rewizja osobista

O filmie

Film z 1972 roku, duetu Andrzej Kostenko i Witold Leszczyński. Świetna muzyka Włodzimierza Nahornego. Niewiele ról, jak u Polańskiego w jego najlepszych filmach. Występuje Wiesława Mazurkiewicz, Zdzisław Maklakiewicz, Katarzyna Kaczmarek, a ponadto uzupełniają Tomasz Wowczuk, Krzysztof Wowczuk i Zygmunt Hubner. Jako przejezdny turysta, Edward Stachura.

Nie będę streszczał fabuły. Uważam, że warto samemu zobaczyć, ze względu na ciekawe pokazanie zależności, siły, słabości, władzy, moralności. Dziwnie odbierałem wstawki reklam produktów zagranicznych, ale może tak twórcy chcieli pokazać ówczesną rzeczywistość w czasach braku dobrych towarów.

Wspaniała gra pani Mazurkiewicz i Maklakiewicza. Do tego trochę poruszenie wywołała wówczas Kaczmarek, ponieważ wystąpiła nago w filmie, a była siedemnastolatką i do tego atrakcyjną.

Zobaczymy tam poruszone sprawy władzy, pragnienia, pierwszej miłości, zakochania się, zależności, zazdrości, siły, słabości, uczciwości, moralności, służbistości, zwykłego życia, zemsty, złości, pragnienia lepszego dnia, bezsilności, emocji, bycia nieugiętym, szukania rozwiązania, kompromisu, zderzenia ze światem. Gdy siła okazuje się słabością, a słabość okazuje się siłą.

No i zawsze dla mnie sentymentalne, uderzające w najpiękniejsze odczucia, śpiewające skowronki pod błękitnym niebem, nad zieloną łąką.

Cytaty

Kilka cytatów.

"Coraz trudniej uśmiechem zataić mądrą porę samotnego buntu,

 Coraz trudniej uśmiechem zataić czas niebyłych nigdy pocałunków."

"Jeszcze tak nie było, aby jakoś nie było."

"Nie zaczynaj gryźć, jak nie możesz zagryźć."