Karmanam

Zapach jesieni jest piękny. Kojarzą mi się z nią szczególnie dwa miejsca. Jedno pod Lublinem, drugie w środkowej Anglii. To wyjątkowy zapach lekko chłodnego powietrza z podszytym jeszcze ciepłem słońcem. Barwa powietrza jest słomkowa, koloryzujące się liście malują niezwykłą woń w nozdrzach. Nie wiem czy to przez obraz czy przez zapach bardziej odczuwamy jesień. Świeżość pomimo obumierania przyrody. Szelest jesieni. Mam skojarzenie z chodzeniem po trawie pełnej liści. Z kasztanami. Także, gdy byłem dzieckiem, z wykopkami ziemniaków. Zapach świeżo rozkopanej ziemi, smak makowca, który zawsze był do zjedzenia w przerwie ciężkiej pracy. Smak świeżych orzechów, które rozłupywało się zaraz pod drzewem. Jesień. Przepiękny czas wzruszeń, wspomnień. Czerwone Gitary nagrali dwie piosenki o jesieni "Barwy jesieni" oraz "Jesień idzie przez park".

Podstawowy problem dzisiejszych młodych ludzi: bateria mi się wyczerpuje. Wszędzie problem, gdzie "się doładować", pochowane powerbanki. Uzależnieni. Prowadzeni na kablu. Szukający gniazdka. - uprawiamy seks? - nie, bateria mi się wyczerpała - idziemy na spacer? - nie, bateria mi się wyczerpała

Kilka wyjątków z książki zawierającej trzy pamiętniki, głównie opisujące XIX wiek w nieistniejącej formalnie Polsce. Tu fragmenty myśli Heleny z Kadłubowskich Kunachowiczowej.

Bardzo piękny film Jima Jarmuscha. Spokojny, pokazujący ideał spokoju. Przy okazji, także ideał miłości i zrozumienia. Jarmusch posiada talent do tego by pokazać, co naprawdę ważne jest w życiu. Końcówka może zbyt oczywista, ale nie zepsuło mi to atmosfery całego filmu. Przypadki, praca, słowa, zainteresowanie. Żona głównego bohatera (przepiękna aktorka z Iranu ją zagrała) przebywa w domu. Żyją skromnie. Ona próbuje swoich sił w produkcji słodkości, marzy o karierze piosenkarki country. Kupuje gitarę (oczywiście po rozmowie z mężem) i wolnym czasie także dekoruje dom. Wszystko jest w dwóch zasadniczych barwach: czerni i bieli. A właściwie w jednej, bo jak mówił Kieślowski, biel to brak barwy. Kontrast. Pamiętam, że w szkole średniej i na studiach bardzo lubiłem tak się ubierać. Albo chodziłem na biało, albo na czarno. Co z resztą zauważył jeden z bardzo inteligentnych kolegów. Czasem właśnie mieszałem: pół na czarno, pół na biało. Czas do tego powrócić. Filmy Jarmuscha polecam. Ten r

Dziś skończyłby 77 lat. Broń i psychopatyczna postać zgładziła jego osobowość, talent. Przekornie nieco z pozoru, piosenka autorstwa Paula. Ale klip ciekawy, ponieważ na początku widać właśnie poczucie humoru Johna i jego charakter. 

Czwarty wymiar nie istnieje dla dziecka. Kształtuje się przestrzeń, ale nie ma rozpoznania wymiaru czasowego. Pytanie, czy to lepiej? Dla samopoczucia, owszem. Lecz dla wszelkich poważniejszych działań, oczywiście, że nie. Nie ma możliwości planowania dalej niż "jutro", choć są w umyśle dziecka już zarysowane przez dorosłych cele. Gdy dziecko jest w szkole, ten wymiar czasowy wchodzi mocno w życie człowieka. Ciekawe, na ile zwierzęta myślą czasem. Przecież ich tok życia również jest rozplanowany przez pewne powtarzające się interwały: okres godowy, ciąża, wychowanie potomstwa, wędrówka, okresy suszy i deszczu, pory roku. Czas. Najbardziej realny wymiar przestrzeni, którego pozbyć się najłatwiej.